Migliaccio, czyli neapolitanski sernik z ricotty i kaszy manny

Migliaccio to ciasto, ktore w Neapolu przygotowuje sie w okresie karnawalu. Szczegolnie na ostatni jego dzien wtorek (przed sroda popielcowa), ktory nazywany jest martedi grasso - tlusty wtorek. Innym karnawalowym smakolykiem sa chiacchiere - faworki, ktore podaje sie z sanguinaccio - czekoladowym sosem, kiedys robionym na krwi wieprzowej (stad nazwa). Innym daniem neapolitanskim, ktore nieodlacznie kojarzy sie z karnawalem jest lasagna - lazania.

W kazdym domu uzywa sie troche innego przepisu na migliaccio. Istnieja tez wersje zupelnie bez ricotty (biedne) i np. z dodatkiem cynamonu. Niektorzy dodaja skorki kandyzowane itp.
Ja skorzystalam z przepisu kuzynki meza - Pappony. Pappona, to nie imie a przezwisko, ktore przyroslo do niej od dawien dawna.  Pappa oznacza jedzenie. Kiedys kuzynka ta byla bardzo otyla i lubila jesc. Choc zoperowala sie, zredukowala zoladek i stracila chyba ponad 60 kg, do dzis na Giuseppine wszyscy wolaja Pappona.

Przygotowanie ciasta nalezy zaczac od ugotowania kaszy manny - semola di grano duro - na mleku.
Zuzyjemy:
pol litra mleka
100 g semoli - kaszy manny
lyzke masla
2 lyzki cukru
Mleko gotujemy i gdy zaczyna wrzec wsypujemy powoli kaszke caly czas mieszajac lyzka. Gotujemy pare minut, az zgestnieje. Ugotowana kaszke zestawiamy z gazu, dodajemy maslo i cukier i dokladnie mieszamy. Odstawiamy do ostudzenia. Mozna przygotowac dzien wczesniej.

Migliaccio

skladniki na blache o srednicy 26 cm

przygotowana dzien wczesniej kaszka

0,5 kg ricotty

350 g cukru

5 jajek

buteleczka 60 ml wody z kwiatu pomaranczy lub millefiori

skorka i sok z polowy pomaranczy i cytryny

Jajka ubijamy mikserem z cukrem. Dodajemy ricotte i ugotowana kasze. Mieszamy. Nastepnie scieramy skorke z cytrusow i wyciskamy z nich sok. Dodajemy do masy razem z woda z kwiatu pomaranczy.

Aby uniknac w ciescie, ewentualnych grudek ze zgrupowanej kaszy manny, najlepiej jest mase z kaszy przetrzec przez sito, przepuscic przez przecierak do warzyw lub zblendowac. Ja przecieram przez durszlak przygotowana mase ciasta.

Niewysoka blache smaruje maslem i wysypuje maka i wypelniam przetarta masa.
Pieke okolo godziny, w nagrzanym piekarniku z termoobiegiem, w temperaturze 160°C.

Migliaccio je sie w dniu nastepnym.

Smacznego :-)


Migliaccio i lazanie jada sie w miejscowosci, w ktorej mieszkam, rowniez na Swietego Blazeja (San Biagio)  - 3 lutego. Swiety Blazej jest patronem glownego kosciola i juz tydzien wczesniej rozpoczynaja sie rozne uroczystosci. W miasteczku, na glownej ulicy - corso, ustawiaja sie na calej dlugosci jarmarczne kramy, sprzedawcy balonikow, waty cukrowej i innych. Kramy sprzedaja glownie roznego rodzaju nugaty - torrone, prazone  lub karamelizowane orzechy, migdaly i roznego rodzaju zelowe cukierki. Nie brakuje i roznych zabawek dla dzieci: trabek, bebenkow, klekotek i innych jarmarcznych akcesorii.

W niedziele poprzedzajaca obchody patrona przez cale miasto wedruje posag Sw. Blazeja i Matki Boskiej Gromnicznej - Candelora, ktora obchodzi sie 2 lutego. Od samego rana zaczynaja sie wiwaty ogni sztucznych, bo tak witaja przechodzace posagi mieszkancy. Obchod konczy sie uroczystym wejsciem do kosciola, ktory poprzedza pokaz ogni sztucznych przed kosciolem.  Posagi Sw. Blazeja i Matki Boskiej Gromnicznej zostaja potem ustawione na honorowym miejscu przy oltarzu glownym.

W dniu Sw. Blazeja, po zakonczeniu mszy swietej, wierni ustawiaja sie do blogoslawienstwa. Jako, ze Sw. Blazej chroni nas przed chorobami gardla, proboszcz dotyka szyje naoliwionym wacikiem, umieszczonym na dlugim patyczku.

Sfogliatella frolla, czyli kruche ciastko z nadzieniem z semoliny (kaszki mannej z pszenicy durum) i ricotty

Sfogliatella to typowo neapolitanskie ciastko jadane na slodkie sniadanie. Kupic ja mozna w kazdej cukierni czy barze. Istnieja jej dwie odmiany: frolla (krucha) i riccia (listkowana). Roznia sie zewnetrzna warstwa ciasta lecz ich wnetrze stanowi to samo nadzienie. Nadzienie z semoliny i ricotty.
Obydwie sfogliatelle maja swoich zwolennikow. Ja naleze do tych, ktorzy uwielbiaja i jedna i druga. Jako, ze mialam ostatnio gosci z Polski, przygotowalam im na jedno ze sniadan sfogliatelle frolle. Ich wykonanie jest proste a efekt przeszedl moje oczekiwania. Smakowaly wybornie i goscie sie zajadali :-)
Przepis pochodzi z forum gennarino i jego autorka jest rimmel. Zreszta kazdy przepis Pani Antonii jest wart uwagi i natychmiastowego wyprobowania.
La sfogliatella è un dolce tipico, napoletano. Si mangia a colazione. Possiamo comprarla in ogni pasticceria e bar. Esistono due tipi di sfogliatelle : frolle e ricce. Si diferenziano soltanto per la sfoglia esterna ma il ripieno è lo stesso. Il ripieno è morbido e dolce di ricotta e semolina.
Ci sono persone che preferiscono le sfogliatelle frolle, altre quelle riccie. Io adoro entrambe. pochi giorni fa avevo ospiti dalla Polonia e una volta per colazione ho preparato le sfogliatelle frolle. Realizarli non è dificile e risultato è stato sopra le mie aspettative. I dolci erano squisite e sono state molto gradite dai miei ospiti :-)
La ricetta viene dal forum di gennarino e stata publicata da rimmel . Comunque ogni ricetta della signora Antonia è degna di attenzione e di essere provata.

Sfogliatella frolla

kruche ciasto:
500 g maki
200 g smalcu (uzylam masla)
200 g cukru
1/4 lyzeczki amoniaku
30 g miodu
100 g wody
szczypta soli

pasta frolla:
500 g di farina 00
200 g di strutto (ho usato burro)
200 g di zucchero
1/2 cucchiaino da caffè di ammoniaca
30 g di miele
100 g di acqua
un pizzico di sale

Zagniesc ciasto i wlozyc owiniete w folie do lodowki. Mozna przygotowac ciasto i dzien wczesniej.
Impastare la pasta frolla e metterla in frigo a riposare.Va bene anche fatta il giorno prima.

nadzienie:
150 g semoliny (kaszki mannej z pszenicy durum)
400 g mleka
1 lyzka masla
250 g cukru
500 g ricotty
pol butelki aromatu millefiori
1 jajko
200 g kandyzowanych skorek z cedru i pomaranczy

ripieno:
150 g di semola
400 g di latte
1 cucchiaio di burro
250 g di zucchero
500 g di ricotta
1/2 fiala di aroma millefiori
1 uovo
200 g di canditi (cedro e scorze d'arancia)

Ugotowac semoline z mlekiem, cukrem, sola i maslem. Ostudzic.
Dodac ricotte, reszte skladnikow i dobrze wymieszac.
Podzielic kruche ciasto na kulki o wadze 60 - 70 g.
Rozwalkowac kulki nadajac placuszkom owalny ksztalt. Umiescic na ciescie lyzke nadzienia (okolo 60 - 70 g) i skleic dobrze ciasto.
Odkroic nadmiar ciasta.
Posmarowac ciastka rozmaconym jajkiem.
Piec w temperaturze 200 - 180 °C, az ciastka beda ladnie przyrumienione (okolo 15 - 20 minut).
Podawac cieple, posypane cukrem pudrem.

Cuocere la semola con il latte, lo zucchero, il sale ed il burro. Raffreddare.
Aggiungere la ricotta, il resto degli ingredienti e mischiare bene.
Ricavare dalla pasta frolla palline di 60 - 70 g.
Stendere ogni pallina e dare una forma ovale, mettere un cucchiaio di ripieno (circa 60 - 70 g) e chiudere bene.
Tagliare il bordo che avanza.
Spennellare la superfice con l'uovo sbattuto.
Cuocere in forno a 200° - 180°C fino a che il dolce sarà ben dorato (circa 15 - 20 minuti).
Servire la sfogliatella frolla tiepida, spolverata con lo zucchero a velo.



Sprobujcie. Jest pyszna! :-)
Provetela! E' una vera delizia! :-)
P.S. Z podanych proporcji wyszly mi 23 sfogliatelle frolle.
Czesc ciastek zjadlismy, czesc zamrozilam upieczonych a czesc surowych. Te zamrozone, upieczone rozmrozilam w mikrofalowce i odrobine je podgrzalam. Zamrozone na surowo wyjelam wieczorem z zamrazalnika, ulozylam na blaszce wylozonej papierem do pieczenia i wstawilam do lodowki. Rano posmarowalam rozmaconym jajkiem i upieklam.
Obie metody na przechowanie nadmiaru wyrobu sa dobre :-)

P.S. Dagli ingredienti sopra elencati ho fatto 23 sfogliatelle frolle.
Una parte dei dolci li abbiamo mangiato, il resto li ho congelato. Una parte già cotta e una parte cruda. Le sfogliatelle già cotte prima ho scongelato nel microonde e dopo le ho riscaldato un'po. Le sfogliatelle congelate crude le ho tolto dal congelatore la sera precedente, le ho sistemato sulla teglia rivestita con carta forno e lasciato nel frigo. La mattina le ho spennellato con l'uovo e le ho cotto.
Entrambi metodi di conservazione sono buoni.:-)