Języki obce to podstawa. Bez nich dzisiaj ma się przerąbane (coś o tym wiem :(... ) Basia w marcu zmieniła szkołę. Powody były różne, ale mniejsza o to. Od września, w "starej" szkole jako drugi język miała francuski, w nowej jest niemiecki... Po, chyba tygodniu, była kartkówka z niemieckiego i Basia dostała... 5. No cóż, powiedziałbym, że po czempionach, więc nie ma się co dziwić... Tylko, że żaden z czempionów niemieckiego nie zna. Dziwna sprawa! Mnie to nawet próbowano nauczyć niemieckiego, ale się nie dałem. Ja, należę do pokolenia "czterech pancernych" i jedyne co umiem (po za Hände hoch!!! z filmu) to dość praktyczne zdanie ze szkoły: Es tut mir leid, aber wir haben shon gegesen! Podobno oznacza. że jest mi przykro, ale my już jedliśmy kolację... Kiedy, więc szykuję kolację, a Basia wychodzi np z psem, to uprzedzam ją, że jak wróci zbyt późno, to usłyszy ode mnie coś po niemiecku. A Basia bardzo lubi moje lazanie. Straszne!
Lazanie pochodzi z książki "Włoska wyprawa Jamiego", oczywiście trochę uproszczona...
Beszamel robię gotując mleko (1 l.) z jedną małą cebulą pokrojoną na plasterki, startą 1/2 gałki, łyżką siekanej natki, i odrobiną pieprzu. W drugim garnku rozpuszczam 100 g masła, wsypuję ok. 80 g mąki, energicznie mieszając. Potem najtrudniejsze, wlewam mleko do zasmażki mocno mieszając. Po kilku minutach gotowania (uwaga chlapie!) zdejmuję z ognia i dodaję pół szklanki tartego parmezanu oczywista mieszając.
Ciasto makaronowe gotuję w całości kilka minut.
No to GUTEN APETIT! (albo jakoś tak...), ale przy lazanii powinno być chyba BUON APPETITO! (?)
