Przygody Mamy Mu

Książeczka "Mama Mu sprząta", którą kupiłam przy okazji większych zakupów literatury dziecięcej, przez długi czas leżała u nas "odłogiem". Kilka prób czytania wieczornego kończyło się na drugiej czy trzeciej stronie, a wyraźne znudzenie Młodego Człowieka skłaniało mnie do przypuszczenia, że to chyba nie jest seria dla nas. Ale pewnego dnia podjęłam kolejną próbę i - o dziwo - przeczytaliśmy książkę od początku do końca, a synek zainteresował się również okładkami kolejnych przygód Mamy Mu. Dlatego też kupiliśmy również "Mama Mu buduje" i Mama Mu czyta".

W książeczkach tych spotykamy się z Mamą Mu, poczciwą brązową krową, której immanentną cechą jest ciekawość świata. Chce robić rzeczy zwyczajne i mniej zwyczajne, to, co sprawia jej przyjemność i urozmaica jej życie. Jej stałym interlokutorem jest pan Wrona, który wszystko wie najlepiej i zawsze odwodzi Mamę Mu od robienia tego, na co ma ochotę strasząc ją popadnięciem w "pióropleksję". :) Pan Wrona strofuje nieustannie Mamę Mu, że jej plany krowom nie przystoją.

"Mama Mu sprząta"

Gdy nadchodzi wiosna, Mama Mu postanawia posprzątać, dość powierzchownie, ale jej sprawia to przyjemność. Pan Wrona jednak nie omieszka wskazać zaniedbań tego sprzątania. Gdy jednak on się bierze do porządków w oborze, oj, w najśmielszych snach byśmy nie przewidzieli tego, co on wymyśli, aby wszystko było białe. :)

"Mama Mu buduje"

Mama Mu nic sobie nie robi z zastrzeżeń Pana Wrony i idąc śladem dzieci, które zbudowały piękny domek na drzewie, postanawia dokonać tego samego. Co z tego, że domek jest krzywy, że ogon w niewielkim stopniu może utrzymać młotek i piłę, ale ważne, że potrafiła zbudować domek. Pan Wrona również pokazuje swoje umiejętności w tym zakresie.

"Mama Mu czyta"

"Książki są takie fajne, Panie Wrono - odparła Mama Mu. - Jak się umie czytać, to można się dowiedzieć niemal wszystkiego."

Mama Mu tym razem chce się nauczyć czytać, od czego bezskutecznie odwodzi ją Pan Wrona, bo przecież "krowom nie wolno czytać!". Ale jeśli Mama Mu chce spełnić swoje marzenia, to nic jej nie powstrzyma. Co więcej, Pan Wrona sam dochodzi do wniosku, że samodzielnie napisze książkę, która zdobędzie Nagrodę Nobla. Co wyniknie z tego kolejnego zderzenia osobowości bohaterów? 

U nas w domu największe zainteresowanie wzbudziła ksiązka o budowaniu domku. Mojemu synkowi zaimponowała technika stosowana przez Mamę Mu i oprzyrządowanie Pana Wrony. Mam nadzieję, że zainteresuje się wkrótce czytaniem. ;) Dodatkowym atutem książki są ilustracje Svena Nordquista znanego z przygód kota Findusa. Jego kreska zdaje również egzamin w serii z Mamą Mu.

Mama Mu to bohaterka, która zaraża swoim optymizmem i chęcią podejmowania nowych wyzwań. Spełniajcie swoje marzenia (a przynajmniej próbujcie), a będziecie szczęśliwsi! Taką naukę przekazuje nam zwykła/niezwykła brązowa krowa. :)

Jujja Wieslander (ur. 1944) - Szwedzka autorka literatury dziecięcej, członek szwedzkiej akademii dziecięcej. Najbardziej znana dzięki serii książek o Mamie Mu i panu Kruku, które napisała wspólnie z mężem Tomasem Wieslanderem. 

Źródło zdjęcia

Autor: Jujja Wieslander
Tytuł oryginalny: Mamma Mu städar (Mama Mu sprząta)
Wydawnictwo: Zakamarki
Rok wydania: 2008
Liczba stron: 30

Autor: Jujja Wieslander
Tytuł oryginalny: Mamma Mu bygger koja (Mama Mu buduje)
Wydawnictwo: Zakamarki
Rok wydania: 2008
Liczba stron: 28

Autor: Jujja Wieslander
Tytuł oryginalny: Mamma Mu laser (Mama Mu czyta)
Wydawnictwo: Zakamarki
Rok wydania: 2012
Liczba stron: 28

Catarina Kruusval, Kwiaty od Eli i Piłka Eli

Z książeczkami Catariny Kruusval mój synek zaznajomił się bardzo wcześnie. Często przegląda te przeznaczone dla najmłodszych smyków z grubymi stronicami i w formacie odpowiednim dla małych rączek. Mam na myśli np. „Ela i Olek jedzą”,„Ela i Olek bawią się”. Wydaje mi się jednak, że ostatnio mój synek zainteresował się lekturą dla trochę starszych dzieci autorstwa pani Kruusval. W domu mamy dwie książeczki z serii o Eli, które są w sam raz dla dwulatków (tak mi się przynajmniej wydaje :)).

 
„Kwiaty od Eli”

Mama Eli ma urodziny. W domu jest wielu gości. Ela sądzi, że Mamie byłoby miło, gdyby dostała od niej kwiaty. Wychodzi więc z domu na ich poszukiwanie. Ale czy znajdzie drogę powrotną do domu?

„Piłka Eli”

Ela ma psa. Czarnego. Ma na imię Hektor. Pewnego dnia Ela dostaje śliczną czerwoną piłkę. Bawią się nią razem z Hektorem. Piłka nagle znika. Winowajcą jest Hektor. Gdzie jest piłka?

Są to książeczki, w których prosta akcja jest opisana w kilku zdaniach. Piękne rysunki pozwalają śledzić tekst czytany przez rodzica, a dodatkowo na obrazkach można dziecku wskazać wiele dodatkowych szczegółów. Najważniejsze są charakterystyczne ilustracje narysowane wyraźną kreską. Kolory są jasne, radosne, przyciągające wzrok i sprawiające niekłamaną przyjemność nie tylko najmłodszym czytelnikom, dla których te książeczki są przeznaczone. Nie są to jednak obrazki przesłodzone. Ela – bohaterka tych historyjek – potrafi się złościć, co na obrazkach wyraźnie widać. ;)

 

Mimo że książeczki nie mają sztywnych stronic, nasze egzemplarze jeszcze są w całości. :)Być może mój synek zaczyna rozumieć, że darcie kartek książek nie jest czynem chwalebnym. Taką mam przynajmniej nadzieję. :) Widzę, że lubi słuchać naszego czytania, lubi oglądać obrazki Catariny Kruusval. W jakiś zadziwiający sposób szwedzka autorka potrafi dotrzeć do naszego dwulatka i skłonić go do kilku minut skupienia i zainteresowania się przygodami Eli.

W tej serii wydano również „Ubranka Eli” i „Ela na plaży”. Trochę szkoda, że nie ma również książeczek o Olku, koledze Eli, który towarzyszył jej w książeczkach przeznaczonych dla najmłodszych dzieci. ;) Polecam najmłodszym czytelnikom i ich Rodzicom obie książeczki o Eli!

Moja ocena: 5 / 6

Autor: Catarina Kruusval

Tytuł: Kwiaty od Eli
Tytuł oryginalny: Ellens blommor
Wydawnictwo:Zakamarki
Tłumacz: Katarzyna Skalska
Rok wydania: 2009
Liczba stron: 28

Autor: Catarina Kruusval

Tytuł: Piłka Eli
Tytuł oryginalny: Ellens boll
Wydawnictwo:Zakamarki
Tłumacz: Katarzyna Skalska
Rok wydania: 2008
Liczba stron: 28

Eva Susso, Benjamin Chaud, Lalo gra na bębnie

Mama śpi, Tata śpi, Ajsza śpi, Binta śpi, Babo puszcza bąki

Ale gdzie jest Lalo?

(…)

Lalo gra

Kang Kang Kang Kong Kong Kong

(…)

Lalo się cieszy…

Bom Bom Baam!

Bom Bom Baam!

(…)

Pam Pidi Pampam Pompom

Jaki miły poranek!

Wydaje się, że taki tekst każdy może napisać. Ale stworzyć taką kombinację obrazów i słów, które okazałyby się fascynujące dla młodego człowieka w wieku 1+ to nie jest prosta sprawa i wie to każdy rodzic. Nieprzypadkowo więc „Lalo gra na bębnie” ma na okładce wypisane nazwiska dwójki autorów – szwedzkiej pisarki i francuskiego ilustratora. Obraz odgrywa tu bowiem ogromną rolę.

„Lalo gra na bębnie” to urocza impresja na temat życia rodzinki z czwórką dzieci. Lalo ma sympatyczną rudawą, nieco piegowata Mamę, do której jest podobny, wyglądającego na luzaka czarniawego Tatę, dwie nieco starsze siostrzyczki i młodsze rodzeństwo w postaci Babo, które najłatwiej jest mi określić mianem dzidzi, gdyż płeć pozostaje – dla mnie przynajmniej - nieznana :) Członkami tej rodzinki są także piesek i kurczak :)

Kolorowe, energetyczne i bardzo charakterystyczne obrazki przyciągają wzrok malucha, a prosty tekst pozwala na interaktywną zabawę z rodzicem czytającym poszczególne frazy. Mój synek od paru tygodni uwielbia „Lalo…”. Codziennie domaga się wyjęcia tej książeczki i wspólnej lektury. U nas sprzętami, na których wybijaliśmy rytm dźwięków wydawanych przez bębenek Lalo, były wersalka, pudełko z klockami, pufa…

Wydaje mi się, że książeczka taka jak ta, zaliczana do kategorii książeczek obrazkowych (w Polsce pojawiły się jeszcze dwie z życia tej rodzinki: „Binta tańczy” i „Babo chce”) najbardziej odpowiada maluchowi, który nie ukończył jeszcze dwóch lat. Brak akcji może być już dla dwulatka zbyt nudny. Ale dla kilkunastomiesięczniaka wybór tej książeczki to strzał w dziesiątkę, w czym upewnia mnie ostatnio zachowanie mojego synka :)

Niestety, jego fascynacja tą książeczką odcisnęła niezatarte piękno na naszym egzemplarzu „Lalo…”. Niedługo bowiem nie będzie już co wyciągać, gdyż nasza książeczka - pomijając twardą oprawę - jest już w strzępach. Wydawnictwo podjęło decyzję o druku na normalnym, cienkim papierze, co z uwagi na grupę docelową tego wydawnictwa nie jest rozwiązaniem gwarantującym długi okres użytkowania. Wydaje się, że bardziej wskazany byłby druk na sztywnych stronicach. Oczywiście nie uchroniłoby to książki od zagłady w przypadku tak częstego użytkowania, ale jednak jej żywot mógłby potrwać nieco dłużej :)

Jest to największy minus tego wydawnictwa i dlatego też – z przykrością to stwierdzam - nie zainwestuję w zakup pozostałych przygód rodzeństwa Lalo, gdyż standard wydania jest identyczny. Niniejszym składam na ręce wydawnictwa Zakamarki prośbę o rozważenie możliwości wydania tej serii książeczek dla maluchów ze sztywnymi stronami.

Poniżej zamieszczam jedną z energetycznych ilustracji Benjamina Chaud

Żródło zdjęcia: www.merlin.pl

Eva Susso jest autorką kilkunastu książek – pisze zarówno dla najmłodszych, jak i dla młodzieży.

Benjamin Chaud ma na swoim koncie kilkanaście tytułów zilustrowanych we Francji.

 

Moja ocena: 5 / 6

Autor: Eva Susso, Benjamin Chaud

Tytuł oryginalny: Lalo trummar

Wydawnictwo: Zakamarki

Tłumacz: Katarzyna Skalska

Rok wydania: 2009

Liczba stron: 28

Catarina Kruusval, Jabłonka Eli

Z uwagi na pojawienie się młodego domownika powoli zapoznaję się z literaturą dziecięcą. Oczywiście, książki, które pamiętam ze swojego dzieciństwa, znam na tyle dobrze, że nie muszę ich czytać przed wspólną lekturą z Juniorem, ale pojawiło się tyle nowości, że wolę się z nimi zapoznać wcześniej, żeby wiedzieć, czy warto zwracać na nie uwagę mojego synka.

„Jabłonka Eli” to pierwsza książeczka Catariny Kruusval, z jaką miałam do czynienia. I po lekturze muszę stwierdzić, że chyba nie ostatnia. Jest to bardzo prosta, ale nie pozbawiona dramatyzmu opowieść o jabłonce, która towarzyszyła przez okres dzieciństwa Eli i jej koledze Olkowi. który też często pojawia się w książeczkach pani Kruusval. Jabłonka była miejscem zabaw dzieci, dostarczała owoców, była ważnym elementem ich dzieciństwa. Autorka opisuje zmiany wyglądu drzewa podczas następujących po sobie pór roku. Podczas wichury jabłonka zostaje powalona przez silny wiatr. Na wiosnę mama Eli sadzi z dziećmi nowe drzewko, które początkowo budzi pewien niedosyt, gdyż Ela i Olek tracą swoje ulubione miejsce zabaw. Ale w miarę upływu czasu, dzieci mogą obserwować, jak nowa jabłonka rośnie i rodzi pierwsze owoce. W „Jabłonce Eli” bardzo ładnie i w nieskomplikowany sposób pokazany jest rytm natury, zmiany, jakie zachodzą w przyrodzie. 

Jak już wspomniałam, książeczka ta jest napisana bardzo przystępnie i prosto. Zdania są krótkie, zwykle w czasie teraźniejszym, co ułatwi młodym słuchaczom (bo jeszcze nie czytelnikom) śledzenie akcji. „Jabłonka Eli” jest również przepięknie zilustrowana przez Autorkę - sądzę, że 3-4 letnie dziecko, dla których ta książeczka jest przeznaczona, będzie mogło spędzić dużo czasu nie tylko na słuchaniu tekstu, ale także na oglądaniu obrazków i poznawaniu przedmiotów, roślin, zwierząt, które są na nich obecne. Ilustracje pełne są szczegółów, o których można z dzieckiem rozmawiać długo, na temat i nie na temat. Na wewnętrznej stronie okładki jest kolorowa ilustracja pokazująca uliczkę, przy której mieszkają dziecięcy bohaterowie opowieści – kolejny przyczynek do długich rozmów z dzieckiem. Nie zmieniono szwedzkiej nazwy sklepu spożywczego, w związku z czym figuruje tam napis KONSUM. Czy to dobrze, czy źle? Nie wiem, ale opowieść jest na tyle uniwersalna, że mogła wydarzyć się wszędzie, i w Szwecji, i w Polsce, a nawet w Ameryce.

Mój synek jest jeszcze zbyt mały, aby możliwe było czytanie i pokazywanie mu tej książeczki, ale myślę, że oboje będziemy mieć dużo radości podczas jej lektury, gdy osiągnie stosowny wiek. Natomiast już całkiem niedługo nasz najmłodszy domownik będzie przygotowany do poznania serii książeczek Catariny Kruusval o Eli i Olku przeznaczonej dla młodszych dzieci (1-2 lata), które zawierają proste zwroty i ilustracje poświęcone konkretnym czynnościom (Ela i Olek jedzą, jeżdżą, bawią się etc.). Już się na to cieszę :)

Catarina Kruusval, ur. 1951, szwedzka autorka i ilustratorka książek dla dzieci, znana przede wszystkim ze swoich książek obrazkowych. Mieszka w Göteborgu i uwielbia konie.

Moja ocena 5,5 / 6

Autor: Catarina Kruusval

Tytuł oryginalny: Ellens äppelträd

Wydawnictwo: Zakamarki

Tłumaczenie: Katarzyna Skalska

Liczba stron: 28

Data wydania: 2009